INTERVIEW MET TESSA SCHRAM
Regisseur Dave Schram stak afgelopen december op Twitter zijn trots niet onder stoelen of banken. Via het microblog liet hij weten dat niet hij, maar dochter Tessa de regie van Pijnstillers op zich neemt. Het officiële debuut als speelfilmregisseur voor de dochter van Schram
en filmmaakster Maria Peters. “Ik vind het echt te gek dat ik deze
kans krijg en heb er onwijs veel zin in”, zegt Tessa Schram (25)
tegen filmpjekijken.com. Aanstaande zondag wacht haar de grote castingdag voor de zevende verfilming van een boek van Carry Slee.
Hoe werd Tessa Schram de regisseur van Pijnstillers?
Doordat de compagnon van mijn ouders al geruime tijd ziek is, moet al het werk
nu door twee in plaats van drie mensen gedaan worden. Mijn vader houdt zich liever bezig met de productie van meerdere projecten en had eigenlijk geen tijd om dit jaar ook nog Pijnstillers te regisseren. Dus vroeg hij op een gegeven moment aan mij of ik geen zin zou hebben de film te regisseren. ‘We geloven heel erg dat
je het kunt’, zei hij. Ik sprong natuurlijk een gat in de lucht, want het is als jonge filmmaker al lastig genoeg om ertussen te komen. Wel moesten alle betrokkenen nog instemmen met de keuze voor mij als regisseur. Gelukkig was iedereen het ermee eens.
Heb je veel moeite moeten doen om die betrokkenen te overtuigen?
Dave heeft al die gesprekken gevoerd, maar ik begreep dat het allemaal heel makkelijk ging. Ik ken Carry Slee natuurlijk al jaren, ook omdat ik als actrice speelde in Afblijven! en bijvoorbeeld nauw betrokken was bij de totstandkoming van Spijt!. Zij reageerde gelijk heel enthousiast. En de KRO vertelde heel blij te
zijn dat een jonger iemand die dichterbij de doelgroep staat ermee aan de
slag gaat. Dus ik voelde direct heel veel vertrouwen.
Ben je helemaal in je eentje regisseur, of doe je het samen met iemand?
Ik heb samen met mijn moeder het scenario geschreven, maar het is wel de bedoeling dat straks op de set in mijn eentje regisseer. Al krijg ik natuurlijk wel de nodige steun vanuit mijn ouders, die de film produceren. Daarnaast heb ik ook een ervaren regieassistent om mij heen natuurlijk. Maar ik ben eindverantwoordelijke.
Spijt!, de vorige Carry Slee-verfilming, was de meest succesvolle tot nu toe. Vele ogen zullen op je gericht zijn, had je niet beter met een iets kleinere film kunnen beginnen?
(Schram denkt even na) Nee, eigenlijk vind ik dit een heel toffe uitdaging. Het blijft heel lastig te voorspellen hoe iets afloopt, maar ik ga natuurlijk mijn uiterste best doen om van Pijnstillers de beste film ooit te maken, haha. Ik vind het juist heel
fijn om met deze film te mogen beginnen. Heb als kind alle boeken van Carry Slee gelezen, was altijd enorm fan van Afblijven!, Spijt! en ook Pijnstillers. Dus ik vind het juist heel gaaf dat ik voor mijn eerste grote speelfilm dit boek mag verfilmen
en heb er ook enorm veel zin in.
Waarom spreekt Pijnstillers je zo aan?
Als regisseur wil je altijd een mooi verhaal vertellen. Wat ik zo mooi vind aan Pijnstillers, is dat het gaat om een jongen die met de ziekte van zijn moeder moet zien te dealen. Een verhaal dat voor heel veel mensen herkenbaar is. Hopelijk slaag ik erin dat er heel mooi uit te laten komen. Dat ik mensen raak met wat ik maak, dat spreekt mij het meeste aan in het vak van regisseur.
Aanstaande zondag is de grote castingdag. Uit veertienduizend aanmeldingen hebben jullie uiteindelijk 3300 jonge acteurs uitgenodigd. Waar ga je tijdens de casting op letten?
Omdat ik heb meegeschreven aan het scenario, heb ik een redelijk duidelijk beeld van de personages in mijn hoofd. Niet eens van hoe ze eruitzien, maar wel hoe hun gedrag en houding is. Buiten het feit dat ze natuurlijk heel goed moeten kunnen acteren. Je moet als kijker kunnen meeleven en meevoelen met de personages,
je moet het gevoel hebben dat je in hun ziel kan kijken. Zeker met Casper, de hoofdpersoon.
Heb je al mensen op het oog voor de ‘oudere’ rollen, zijn er acteurs en actrices waar je graag mee zou werken?
Dat vind ik heel moeilijk om nu al te zeggen, er zijn zoveel goede Nederlandse acteurs en actrices waar ik mee zou willen werken. Voor het zover is, wil ik eerst bepalen wie de hoofdrolspelers worden. Daarna bekijken we welke oudere acteurs daar goed bij zouden passen. Dat zal ook in overleg gaan met Carry en Shooting Star, de producent.
Weet je al wanneer je begint met draaien?
Dat is nog niet honderd procent duidelijk. Omdat we winter- en zomerscènes hebben, ziet het ernaar uit dat we in maart en mei/juni draaidagen hebben. Dus
we filmen in twee periodes. Wel staat vast dat we half juni de postproductie ingaan. Dus dan moeten de opnames afgerond zijn. De film moet in
september in de bioscoop te zien zijn.
Je hebt ook de nodige ervaring als actrice. Zien we jou ook nog voorbijkomen in Pijnstillers, bijvoorbeeld in een cameo?
Haha, nee! Doordat ik in mijn tienerjaren best veel heb geacteerd, ben ik er juist achtergekomen dat ik me prettiger voel achter de schermen. Ik vond het altijd juist heel fijn wanneer ik na een opname weer gewoon mijn eigen kleren aantrok en mijzelf weer mocht zijn. Terwijl echte acteurs het juist veel prettiger vinden wanneer ze iemand anders zijn. Ik vind het wel heel fijn om met het acteervak bezig te zijn, maar dan veel meer met het proces om een verhaal te vertellen.
Heb je al slapeloze nachten?
Dat niet. Wel droom ik heel veel over het project. Dat ik al op de set sta, of in gedachten al scènes voor me zie. Maar ook nachtmerries, dingen die misgaan tijdens de opnames. Dus ik merk wel dat het me heel erg bezighoudt, haha. We zijn natuurlijk ook al een tijdje bezig met de voorbereiding. Het scenario, de planning voor de opnames, de samenstelling van de crew en natuurlijk de grote castingdag. Zodra je dan even niets doet, of bijvoorbeeld slaapt, dan spookt het nog door je hoofd. En dat is eigenlijk ook best wel heel erg leuk.